'... het was fantastisch voor het doelsaldo...'

De volgende uitwedstrijd bracht ons naar de polders ten westen van Rotterdam,  naar Ouderkerk aan de IJssel om precies te zijn.  Een mooie club, waar onder meer international Stefan de Vrij vandaan komt.  SteDoCo moest het vandaag stellen zonder trainers Irma en Carla, maar het team was in goede handen van Antoine en Bob.  Beiden zo bloedfanatiek dat ze de meiden aan het randje van 25 meter diep gevaarlijk water de warming up lieten doen.

De wedstrijd ging flink vertraagd van start, onder meer omdat de thuisclub geen scheidsrechter kon vinden. 

Het was van meet af aan duidelijk dat dit een van de zwakkere teams was in de competitie.  Al binnen vijf minuten stond het 0-2 door treffers van Dania en Esmée.

Daarna kreeg Spirit een tikkeltje vat op de wedstrijd en duurde het weer even voordat gescoord werd.  Ook nu viel weer kort achter elkaar een tweetal treffers.  Opnieuw Dania en vervolgens Julia waren verantwoordelijk.  Het werd 5 minuten later 0-5 door een eigen doelpunt (na een corner van Dania) waarna Manon een doelpuntje meepikte en Julia er ook een bij prikte.  Hebt u meegeteld? Het was inmiddels 0-7. En dat na 20 minuten.

Dit soort duels zijn eigenlijk alleen goed als oefening, zodat Antoine alle wissels ineens inbracht.

 Voor het spelbeeld maakte het niets uit want na een paar minuten wennen scoorden kort achter elkaar Marilyn en Brechtje, waarna Hannah op de goede plek stond toen een bal van Senna terugkwam van de paal. Daarmee was de 10 al volgemaakt. Het werd zelfs voor de rust nog 0-12 door twee snelle treffers van Brechtje.

Iedereen was het erover eens: leuk hoor zoveel goals maar eigenlijk zijn dit snertwedstrijden.

Daarover gesproken: de verse snert in de rust was een hoogtepuntje op zich.

Met verse ehm spirit gingen de teams het veld in voor de tweede helft.  Na paal en lat geraakt te hebben maakte SteDoCo dan toch 0-13 door Hannah. Nu brak een rommelige periode aan waarin wat spelers voor eigen succes gingen maar daar maakte Indy een eind aan door twee keer kort achter elkaar attent te zijn: 0-15.

Met een wonderlijk doelpuntje in de linkeronderhoek zorgde Senna voor 0-16. De 0-17 kwam op naam van Hannah en toen deed zich een bijzonder moment voor:  Brechtje werd neergelegd in de zestien en het hele team riep in koor dat Ela hem moest nemen.  Die had werkelijk geen moer te doen gehad dus dat was een mooi gebaar. Ela stelde haar team niet teleur en schoot loeistrak binnen 0-18.  Het werd snel daarna 0-19 door Senna. Dat bleek uiteindelijk de eindstand. Net geen 20 dus maar niks te klagen.

Wat je verder ook van deze wedstrijd zeggen wilt, het was fantastisch voor het doelsaldo.  En wie weet heeft dat nog positieve gevolgen.  Ten slotte moet koploper Jonge Spartaan komende week nog tegen Jodan Boys.

Louis van Oort