Plezier in de kerstvakantie!

20221229 JO8-1

Voetbal als zingeving.

Kerst is voor velen echt even tijd voor elkaar. Overal is een tijd voor en dus is een vakantie zonder die agenda toch ook wel even lekker. Toch had ik dit toernooitje niet willen missen.

Daar waar je op zaterdag, in alle vroegte op tijd probeert te komen en na afloop al weer snel naar huis gaat vanwege allerlei andere bezigheden; is er nu ‘quality’ time voor zowel spelers als ouders onderling.

Het is natuurlijk echt even schakelen voor ze…..zaalvoetbalschoenen, andere ondergrond, andere regels, korte wedstrijdjes en andere teams die je aanmoedigen of uitfluiten…de zenuwen gierden zichtbaar door hun lijf: afgaande op de vele toiletbezoeken van tevoren en tussen de wedstrijden door.

Het toernooi stond onder leiding van de plaatselijke voetbalvereniging (GVV). Complimenten voor hun organisatie. Mooie zaal, goede communicatie voorafgaand en tijdens het toernooi: wat zorgt voor een ontspannen sfeer. En dat ondanks veel te fanatieke ouders:D.

Stiekem wilde deze vader zelf ook gewoon meedoen.

Het toernooi.

Doel: Micha

Verdediging: Pepijn, Jurre

Middenveld: Rosalie

Aanval: Niek en Roel

De eerste wedstrijd bleek achteraf direct de lastigste te zijn n.l. die tegen LRC. Een voor ons bekende tegenstander waar we al meerdere keren op het veld de degens tegen hebben gekruist. Soms was er winst, soms verlies. Het spel ging ook dit keer over en weer en de uitslag was dan ook terecht 1-1.

Lastig in te schatten wat onze kansen zouden zijn, maar het was vooral erg wennen voor onze kids. De bal die zo stuitert, de tegenstander die ze niet kennen en waar moet ik nu gaan staan?

Later kwamen ze wat meer los en volgde overwinning op overwinning. Langzamerhand werd duidelijk dat we mee zouden kunnen doen om de titel. Dan moest de laatste wedstrijd eigenlijk wel gewonnen worden (bij winst zou niemand ons kunnen achterhalen), maar ondanks de grote hoeveelheid doelkansen werd er goed verdedigd bij de tegenstander en viel de bal niet over de lijn in het net: het bleef 0-0. Alsof Volendam gelijkspeelde tegen Barcelona: zo hard werd er door de tegenstander gejuicht. Ergens toch een compliment voor SteDoCo…maar we baalden wel.

Nu was het hopen dat LRC met niet al te grote cijfers zou winnen van de nummer laatst, maar dat gebeurde wel. En dus moesten er sowieso 3 penalty’s genomen worden om te beslissen wie de beker omhoog zou mogen houden. Onze keeper zat 3x in de goede hoek, maar de ballen waren te hard en te precies. Ook wij scoorden 2x, maar helaas viel de laatste op de paal. Zichtbaar waren onze kids geëmotioneerd, maar ook dat hoort bij het leven: verliezen. Alhoewel ze dit natuurlijk niet wilden horen:P

Sommigen waren van mening, er werden allerlei (voor 6,7 en 8 jarigen) logische redenen bedacht, dat we toch hadden gewonnen………..en dat bleven ze waarschijnlijk volhouden tot in het nieuwe jaar.

Met een prachtige medaille keerden we weer terug naar Hoornaar.

Dank aan onze trainer Sanne die als een trainer/moeder zorgde dat het onze kids aan niets ontbrak: zowel fysiek (koek, snoep, pakjes drinken) als mentaal (positieve coaching). En tevens ons als ouders een zinvolle ochtend heeft bezorgd.

Geschreven door een voetbalvader